برگرفته ازکتاب مدیریت کسب وکار
عشق یعنی چه؟
عشق یعنی علاقه شدید قلبی یعنی حرکت یعنی جنبش، وقتی کاری انجام می دهید که عاشقش هستید حتی یک روز هم در عمرتان دست از کار نمی کشید. مجنون عقلش عاشق نیست دلش عاشق است.
*-عشق به معنای محبت شدید و علاقه خاص است. عشق به معنای زیادی روی در دوست داشتن و محبت است. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموند: با فضیلت ترین مردم کسی است که عاشق عبادت است و با عشق عبادت کند. انچه مورد مذمت و سرزنش است عشق جسمانی، حیوانی و شهوانی تعدیل نشده است و آنچه مورد مدح و سپاس قرار گرفته عشق روحانی و انسانی می باشد عشق نوع اول به مجرد وصال و رسیدن به آن، فانی شده و از بین می رود و عشق از نوع دوم تا ابد باقی و پایدار است. درباره رابطه عقل و عشق نیز باید گفت که وادی عقل با فضای عشق متفاوت است در این باره سه نکته قابل ذکر است:
1-عقل فقط راهنما است: مولا علی علیه السلام می فرمایند: «عقل هدایت بخش و نجات دهنده است»
2- عقل عشق آفرین است: حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «عقل باعث ترقی انسان به اعلی علیین می باشد. وقتی انسان عقل خود را به کارگیرد راه رااز چاه می شناسد: سلوک سعادت را از سقوط شقاوت باز می یابد. خانه جانان را از کاشانه شیطان جدا می سازد و حتی عشق حقیقی را از عشق مجازی متمایز می کند. انسان در پرتو عقل ،اعلی اعلیین را می جویدو لذت تشخیص و ترسیم چنین راهی، کام تشنه را برای وصول به گوارایی آب تحریک می کند و با تکرار تصور ضرورت پیمودن راه عشق ، دل را با خود همراه می سازد. از این رو می گویند عقل، عشق آفرین است.
3-مرکب وصول و معرفت قلبی عشق است نهعقل ،عقلچون پلیس فقط راهنمای خوبی است و گرنه هرگز پای پیمودن راه وصال را ندارد. وقتی با جرقه های راه بخش عقل، عشق در دل زبانه کشید، دل عاشق گام های نخستین راه معرفت را بر می دارد و کم کم به حالاتی بلند می رسد که از عقل نشانی نمی ماند. عقل و عشق را اگر به خوبی بشناسیم با هم تقابل ندارد. عقل انسان را تا مرحله ای راهنمایی می کند. برای سیر بالاتر باید از نردبان عشق بهره گرفت در عین حال عقل می تواند مراقبت کند که انسان در سیر عشق به بیراهه نیفتد پس می توان در کمال انسان با هم مشارکت داشته باشند، بی آنکه یکی را بگیریم و یکی را رد کنیم.
